I Klassekampen for i dag finn ein eit anna forsøk på å fortelje
"sanninga om Jugoslavia", under titelen: "En krig skapt i Natos bilde."
Dette er ei oppsummering av Klassekampen sin kampanjejournalistikk rundt
krigen i Kosovo, med referansar til andre kampanjejournalistar, og andre
kjelder frå i fjor.
Eg har ingenting mot at Klassekampen gjer dette i og for seg, men
kritikken av propagandakrigen er einsidig og skinheilag. Ein kritiserer
svart/kvitt-tenkjinga med eit anna bilete i svart-kvitt. Det blir dels
subtilt pakka inn med referansar til "forsking", dels framstilt på
tabloid vis, med lausrivne sitat utan samanheng. Ein nyttar
internasjonale kampanjejournalistar som "uavhengige" kjelder og gir
nokre av dei større tyngde enn dei fortener ("Veteranen blant
krigskorrespondentene, Robert Fisk...").
Om Klassekampen meiner det er liv laga i å bli eit slags
"venstreradikalt" motstykke til VG, er det redaksjonen og eigarane sitt
problem. Eg for min del trekk meg attende, ikkje berre fordi eg er i
mindretal og fordi eksistensen min i miljøet rundt avisa blir eit slags
alibi, eit folkloristisk innslag. Nei, eg trekk meg først og fremst
attende frå alt dette (inkl. KK-forum), fordi det er bortkasta tid og
sløsing med ressursar. Det blir ei ørkeslaus vandring mellom
"stildebattar" og sekterisk retorikk - hakk i plata.
Når eg attåt oppdagar at AKP framleis strittar mot dei som kjem med
konstruktive forslag for å få avisa ut av bakevja, forstår eg at heile
avisprosjktet er kaduk, forkvakla og forstokka. Dette har eg sagt
tidlegare, så det blir eit slags hakk i plata det også.
Problemet er at ein stadig kjem attende til slike hakk. Les ein i
arkivet til KK-forum, oppdagar ein fort at "debattane" går i ring. Dette
avslører ein intellektuell og politisk fattigdom som diverre pregar
store deler av norske "venstreside". Ein kastar seg over "merkesaker"
Nei til EU, Nei til Nato, og nokre sære "venstrepopulistiske" utvekster.
Ein stengjer seg inne i eit sjølvkonstruert mikrokosmos, der valkampen
kvart fjerde år (?) og den vanlege brøkdelen i oppslutnad blir ei bragd.
Kva finst av kontaktar andre stader i verda? Ikkje stort anna enn det
som er resultatet av det personlege arbeidet til ildsjeler. Kva blir
gjort for å skaffe slike kontaktar? Kvar gong eg har stilt desse
spørsmåla tidlegare, har det anten vore taust, eller så har eg blitt
beden om å finne adresser.
Utan å overdrive særleg fylgjer merkesakene - "dagskampen" det som er
tema i norsk tabloidpresse og tv. Klassekampen blir forståeleg i eit
slikt perspektiv. Dei få unntaka stadfester regelen.
Det blir monotont og tørt, og i lengda heilt umogleg å puste i dette
ørkenlandskapet.
Takk for meg.
Oddmund Garvik
This archive was generated by hypermail 2b29 : Sat Mar 25 2000 - 12:04:51 MET